Ελληνικό Ηλεκτρικό Αυτοκίνητο
Ο γνωστός βιομηχανικός σχεδιαστής Γιώργος Μιχαήλ πιστεύει ότι είναι εφικτή η παραγωγή ενός ελληνικού ηλεκτρικού αυτοκινήτου που θα εκμεταλλευόταν την ηλιακή ενέργεια η οποία μας παρέχεται πλουσιοπάροχα.ΤΟΝ τελευταίο καιρό, πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για προσπάθειες αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της πατρίδας μας, ενώ δε βλέπουν το χρυσάφι που μας στέλνει ο ήλιος σε μόνιμη βάση τις περισσότερες μέρες του χρόνου, λούζοντας με τη ζωογόνο ενέργειά του το μεγαλύτερο μέρος του «οικοπέδου» των Ελλήνων. Οι βράχοι μας, τα κτίρια και η άσφαλτος μεταβάλλονται σε φυσικούς θερμοσυσσωρευτές, πάνω στους οποίους θα μπορούσε να ψηθεί η... μεγαλύτερη ομελέτα που έγινε ποτέ, και εμείς εξακολουθούμε να πληρώνουμε δισεκατομμύρια αγοράζοντας πετρέλαιο, ή καίμε το λιγνίτη μας μολύνοντας το περιβάλλον. Ίσως πριν από μερικές δεκαετίες το τεχνολογικό επίπεδο να μη μας βοηθούσε να αξιοποιήσουμε αυτόν τον πλούτο του ήλιου, ούτε τον αέρα, που σε πολλά μέρη της Ελλάδας πνέει αδιάκοπα. Σήμερα, όμως, διαθέτουμε αποτελεσματικούς τρόπους για να συλλέγουμε και να αποθηκεύουμε αυτήν την ενέργεια.
Εντούτοις, στην πράξη, το μόνο που κάνουμε στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης είναι κάποιοι να τοποθετούν στα οικόπεδά τους επιδοτούμενα φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες που εισάγονται από το εξωτερικό. Δε χρειάζεται να είναι πολύ έξυπνος κανείς για να καταλάβει ότι όλη αυτή η ιστορία ουσιαστικά δεν έχει καμία σχέση με μια πραγματική προσπάθεια για ανάπτυξη, που θα έδινε δουλειά σε Έλληνες εργαζομένους.
Θα μπορούσε, λοιπόν, η χώρα μας να κατασκευάσει ένα μικρό ηλεκτρικό αυτοκίνητο του οποίου η αυτονομία να ανανεώνεται σε σταθμούς όπου το πακέτο των εξαντλημένων μπαταριών να εναλλάσσεται με νέο, το οποίο να είναι φορτισμένο. Οι σταθμοί φόρτισης μπαταριών («μπαταριάδικα») θα χρησιμοποιούν ηλεκτρικό ρεύμα, ένα μεγάλο ποσοστό του οποίου θα συλλέγεται από τον ήλιο με τη βοήθεια φωτοβολταϊκών (κατασκευασμένα και αυτά στη χώρα μας). Έτσι, το ευκολότερο για πολλούς και διάφορους τεχνικούς λόγους στην κατασκευή ηλεκτρικό αυτοκίνητο αποκτά την απαραίτητη για τη λειτουργικότητά του αυτονομία, ώστε να αποτελεί έναν άξιο ανταγωνιστή του συμβατικού θερμικού αυτοκίνητου.
Η μελέτη, η σχεδίαση και η κατασκευή ενός τέτοιου οχήματος είναι μια διαδικασία πολύ χαμηλότερου τεχνολογικού επιπέδου και οικονομικού κόστους από εκείνη ενός ανάλογου θερμικού αυτοκίνητου. Το «el», εν προκειμένω, σχεδιάστηκε με διθέσιο πλαστικό αμάξωμα τύπου Smart, αλλά με μινιμαλιστικό ντιζάιν, που στηρίζεται σε ένα σασί αποτελούμενο από έναν κεντρικό σωλήνα, ο οποίος αποτελεί κυριολεκτικά τη σπονδυλική του στήλη. Επάνω στο σωλήνα αυτόν είναι οι αναρτήσεις, παρόμοιες με εκείνες του 2CV, που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με ντίζες οι οποίες συμπιέζουν ένα οριζόντια τοποθετημένο ελατήριο μέσω ενός ειδικά σχεδιασμένου ζύγωθρου (όταν βυθίζεται η εμπρός ανάρτηση, βυθίζεται την ίδια στιγμή και η πίσω). Η όλη σχεδίαση του σασί κάνει πολύ φθηνή και εύκολη την κατασκευή του, ενώ οι σύγχρονοι δισκοειδείς ηλεκτροκινητήρες μπορούν να τοποθετηθούν μέσα στις πλήμνες των τροχών. Το αμάξωμα, που είναι από φάιμπεργκλας και απλώς στηρίζεται στο σασί, αφήνει μεγάλη σχεδιαστική ελευθερία στο σχεδιαστή. Σχεδίασα τρεις παραλλαγές του «el»: ένα διθέσιο με πολύ απλή μορφή και πόρτες που ανοίγουν όπως η καλύπτρα ενός πολεμικού αεροσκάφους, με διαστάσεις (ΜxΠxΥ) 270x160x160 εκ., ένα 4θέσιο μίνι με μήκος 330 εκ., και ένα σπορ με 370 εκ.To μόνο που αλλάζει στο σασί είναι, ουσιαστικά, μόνο το μήκος.
Με την ανάπτυξη, λοιπόν, του απλού και εύκολου κατασκευαστικά ηλεκτρικού αυτοκίνητου, μπορεί η Ελλάδα να περιορίσει τις ενεργειακές ανάγκες της αλλά και να αναπτυχθούν νέες θέσεις εργασίας, αποκομίζοντας ταυτόχρονα σημαντικά οφέλη στον τομέα προστασίας του περιβάλλοντος_ Γ. Μ.